Zes maanden mama. Zes maanden pure liefde. Zes maanden Pim.
En nog elke dag voelt het als een cadeau. Een wonder dat écht bij ons hoort.
Als ik terugdenk aan onze ICSI-reis, de hoop, het lange wachten en het intensieve traject, dan stroomt mijn hart over. Want dit alles, al dat werk, al die emoties, heeft ons gebracht waar we nu zijn: ouders van een prachtig, vrolijk jongetje dat elke dag een beetje meer groeit en ons met hem.
Sinds Pim er is, kijk ik anders naar mezelf. Niet alleen als vrouw, maar ook als mens. Hij heeft me sterker gemaakt. Niet omdat ik alles weet of perfect doe, maar omdat ik elke dag probeer het beste van mezelf aan hem te geven. En dat begint bij goed voor mezelf zorgen.
Ik ben gestart met sporten, ik ga trouw naar de sportschool. Ik neem tijd om mentaal en fysiek sterker te worden, zodat ik er volop voor hem kan zijn. En samen met Pim geniet ik van onze momentjes in het water tijdens het babyzwemmen, onze kleine avonturen waar ik zó van geniet.
Pim heeft niet alleen ons leven verrijkt, maar ook mijn blik op het leven veranderd. Alles is intenser, mooier, zachter. Zijn lach, zijn handje dat de mijne zoekt, de manier waarop hij mijn ogen volgt als ik zing, het zijn kleine dingen die alles betekenen.
Ik ben zó dankbaar. Voor het feit dat ik moeder mag zijn. Dat ons harde werk en vertrouwen beloond zijn met het mooiste dat er is namelijk onze lieve en kleine Pim.
Een half jaar vol liefde, groei en dankbaarheid. En dit is nog maar het begin.
Wat is dit liefde vol geschreven zo mooi Had natuurlijk niet anders van je verwacht je bent een topper gr zmiepn
Wat lief om te lezen, dank je wel 🫶 Je woorden raken me echt.
Veel liefs,
Nathalie