Het verlies van Bodhi

Vandaag is de dag, dat ik extra aan jou denk. Met Pim afgelopen jaar geboren is, vraag ik me vaak af hoe zou jij zijn geweest? Hoe was het om nu moeder te mogen zijn van twee?

Ik zal jullie mee terug nemen, terug naar 2023. Met een overweldigend gevoel van geluk hadden wij in 2023 de positieve zwangerschapstest in onze handen. Dit was het moment waarop we zo lang hadden gehoopt en zo hard voor hadden gewerkt, de beloning voor onze inspanningen. Eindelijk zouden wij ouders worden.

In de achtste week van de zwangerschap keken we vol verwachting uit naar de echo in het ziekenhuis. Jouw hartje klopte, maar je was wat aan de kleine kant. Geen reden tot zorg, want elke baby ontwikkelt zich op zijn eigen tempo.

Voor de zekerheid werd een vervolgafspraak gemaakt voor week 9 voordat we naar de verloskundige zouden gaan.

Vol vreugde gingen we naar het ziekenhuis om jou weer te zien. Onze vertrouwde fertiliteitsarts voerde de echo uit. Ze merkte dat er iets niet klopte en vroeg me om anders te gaan zitten.

Op het scherm konden wij meekijken. Ik kon jouw hartje niet vinden. Hoewel ik geen arts ben, probeerde ik in mijn gedachten alles goed te praten. Misschien zie ik jouw hartje nu niet, maar klopt het straks wel. Terwijl de echo werd gemaakt, probeerde ik de onrust in mijn lichaam te negeren, maar de blik van de arts sprak boekdelen. Toen ze zei: ‘Jongens, ik heb geen goed nieuws’, stond onze wereld stil.

Jouw hartje was gestopt met kloppen. De arts legde uit dat het soms gebeurt, vaak gerelateerd aan fouten in de celdeling, en dat ik er niets aan kon doen.

Ik gaf mezelf de schuld, alsof ik het had kunnen veranderen. Het voelde als falen, alsof mijn lichaam me in de steek had gelaten. Hoewel ik rationeel wist dat dit niet waar was, gaf ik mezelf die schuld om de pijn van het verdriet niet te hoeven voelen.

Je hebt wel geleefd. Voor ons was je in die negen weken onze baby. We droomden van jou en vulden onze toekomst met jou in gedachten. Je zult nooit op 4 november geboren worden, want we hadden je verloren. Het blijft een mysterie of je een jongen of een meisje was, maar we wilden je toch een naam geven. Jouw naam is Bodhi, en je zult voor altijd onze lieve baby zijn.

Misschien niet in onze armen, maar voor altijd in ons hart.

Helaas zal 29 maart 2023 een dag blijven die een diepe impact op ons heeft. Het is een zwarte bladzijde , een dag waarop een stukje van ons hart voorgoed verdween.