Weer een jaar voorbij. Een jaar vol verdriet, hoop, liefde en geluk. Een jaar met bijzondere gebeurtenissen en hoogtepunten, zoals onze bruiloft en natuurlijk de geboorte van onze zoon, Pim.
Begin 2024 keek ik met gemengde gevoelens vooruit. Na het verlies van Bodhi op 29 maart 2023 had ik de hoop op een kind bijna opgegeven. Toen de terugplaatsing op 24 maart van dit jaar gepland stond, heb ik zelfs getwijfeld om door te zetten. Maar dankzij mijn motto “bij twijfel doen” hebben we die stap toch genomen, en dat heeft ons de mooiste beloning gebracht: onze prachtige zoon.
Ook onze bruiloft, die we lange tijd hadden uitgesteld door een uitlopende verbouwing en ons ICSI-traject, vond dit jaar eindelijk plaats. Op 12 augustus werden Philippe en ik officieel man en vrouw. Het was de warmste dag van het jaar, maar vooral een dag vol liefde. Omringd door mensen die we liefhebben en die van ons houden, vierden we dit bijzondere moment in onze eigen tuin. Een plek met extra betekenis, omdat daar Henny is uitgestrooid. Zo voelde het alsof ook zij erbij was.
Natuurlijk ging er dit jaar ook wel eens iets mis, maar het waren vooral kleine dingen die we konden overzien. Als ik iets heb geleerd dit jaar, is het wel dat het leven niet altijd te sturen is. Hoe meer controle je probeert uit te oefenen, hoe grilliger het lijkt te worden. Dingen komen zoals ze komen, en dat is ook oké.
Tot slot wil ik jullie, mijn lezers en bezoekers, bedanken. Het doet me zoveel goed om te zien hoe het aantal bezoekers blijft groeien. Na mijn hersenletsel heb ik lang gezocht naar mijn plek in de maatschappij. Als iemand die niet meer werkt, voelde ik me vaak buitengesloten. Maar door mijn blog heb ik het gevoel dat ik weer kan bijdragen en mee mag doen.
Ik wens iedereen een heel gelukkig 2025 toe. Een jaar waarin de dingen mogen komen zoals ze komen, en waarin we hopelijk samen nieuwe, mooie herinneringen maken.
