Philippe en ik hebben altijd al de droom gehad om een gezin te stichten, maar de weg ernaartoe was niet altijd makkelijk. We waren eerst druk bezig met ons droomhuis, dat al onze energie vroeg. Toch merkten we langzaam dat er iets mis was, want het zwanger worden gebeurde maar niet. Terwijl vrienden en familie om ons heen ouders werden, raakten wij steeds verder van ons doel verwijderd.
Elke kraamvisite was een emotionele uitdaging. We gunden iedereen het allerbeste, maar ik kon de tranen vaak niet onderdrukken. Het voelde alsof iedereen wel een baby kreeg, behalve wij.
In 2021 besloten we om hulp te zoeken en gingen we naar het ziekenhuis voor onderzoeken. We ondergingen talloze testen en ontdekten dat we alleen kans hadden op een zwangerschap via het ICSI-traject. Het ziekenhuis waar we eerst waren, kon ons niet verder helpen, dus moesten we overstappen naar een ander ziekenhuis. Na wat twijfels kozen we voor Tilburg, omdat daar de wachtlijsten korter waren.
In augustus 2023 begon het ICSI-traject. Ik kreeg hormonen om zoveel mogelijk eiblaasjes te ontwikkelen en later door een punctie op te laten halen. Het idee van naalden was in het begin beangstigend, maar al snel raakte ik eraan gewend. De eerste echo’s gaven hoop, maar door een fout in de hormoondosering werd de poging halverwege stopgezet.
We gaven niet op en begonnen na twee maanden opnieuw. Dit keer was de dosering goed en kregen we 13 eicellen, waarvan 7 overbleven. Eén eicel werd teruggeplaatst en zes werden ingevroren voor later.
De eerste poging mislukte helaas, maar we gaven niet op. Eind januari gingen we opnieuw voor de volgende ronde. Deze keer gebeurde er iets bijzonders. De arts die de terugplaatsing uitvoerde was nieuw voor ons, maar ze was heel vriendelijk. Ze gaf ons zelfs een foto van ons embryo met een gouden bel erbij, voor ons een teken van hoop.
Toen de test twee weken later positief was, konden we het bijna niet geloven. Ik voelde me niet alleen zwanger, maar ook verliefd op het kleine leven dat in mijn buik groeide. Bij de 8 weken echo zagen ze dat de embryo te klein was voor zijn termijn. Wij moesten een week later terugkomen voor een extra echo. Helaas bleek bij echo dat het hartje van ons kindje, Bodhi, stopte met kloppen.
Na Bodhi bleef geen enkele embryo plakken. We waren diep teleurgesteld, maar we gaven niet op. Eind 2023 onderging ik opnieuw een punctie. Van de 13 eicellen die werden geoogst, bleven er slechts drie embryo’s over. Deze keer voelde het anders. Voor deze terugplaatsing had ik begonnen met acupunctuur, iets wat me rustiger maakte en het proces wat meer in balans bracht. Mijn gevoel was sterker dan ooit: deze keer zou het lukken. Op 24 februari 2024 werd de terugplaatsing uitgevoerd en ik was zwanger!
Tijdens de echo’s zagen we tot onze verrassing niet één, maar twee embryo’s. Helaas was één van de twee gestopt met groeien, maar het andere deed het heel goed. De zwangerschap was allesbehalve zorgeloos. Ik had dagelijks bloedverlies en we moesten regelmatig voor controles terug naar het ziekenhuis. Pas na 16 weken stopte het bloeden en begon ik langzaam weer vertrouwen te krijgen.
Inmiddels zijn wij nu al 3 maanden de trotse ouders van Pim. Het was een lange en moeilijke reis, maar het was het absoluut waard. We hopen in de toekomst nog meer kinderen te krijgen, maar hopelijk met minder obstakels dan we tot nu toe hebben meegemaakt.
Ik hoop dat iedereen die zich in dit traject bevindt, hier steun uit zal halen. Zwanger worden en zwanger zijn is absoluut geen vanzelfsprekendheid, en het kan een emotionele en fysieke uitdaging zijn. Maar ik wil jullie meegeven: geef nooit de hoop op. Ook al lijkt de weg soms lang en vol obstakels, blijf geloven in jezelf en in je droom. Soms komt het geluk pas na een lange reis, maar uiteindelijk is het het allemaal waard. Ik wens iedereen die deze reis maakt, veel kracht, geduld en hoop toe. Jullie verhaal is nog niet voorbij, en wie weet komt er een moment waarop alles precies op de juiste plaats valt.
*Bij ICSI worden de eicellen bij de vrouw weggenomen en vervolgens wordt één zaadcel direct in een eicel geïnjecteerd. De bevruchte eicellen worden in het laboratorium vijf dagen gekweekt tot ze zich tot embryo’s hebben ontwikkeld. Daarna wordt één embryo teruggeplaatst in de baarmoeder, in de hoop dat het zich innestelt en leidt tot een zwangerschap.
