Bakken is voor mij een vorm van ontspanning, maar ook van thuiskomen. Zodra de eerste frisse herfstdagen zich aandienen, begint het weer te kriebelen. De geur van kaneel, appel of kruidige chocolade die zich langzaam door het huis verspreidt, het zachte gevoel van deeg tussen mijn vingers, het brengt rust en tegelijkertijd verwachting. En hoewel het recept natuurlijk belangrijk is, begint een geslaagd bakmoment vaak bij iets heel anders: de juiste bakvorm.
Ik ben dol op bakken. Niet alleen in het najaar, maar dat is toch wel de periode waarin ik het het meest doe. Iets aan die donkere, knusse middagen nodigt uit om in de keuken te duiken. Maar eerlijk is eerlijk: ik ben ook een beetje verslaafd geraakt aan bakvormen. En daar heeft mijn schoonmoeder alles mee te maken.
Zij heeft werkelijk een kasten vol. Niet één plank, maar een hele verzameling in alle soorten en maten. Van klassieke tulbanden tot hartvormige vormen en nostalgische bakblikken met patronen die je bijna nergens meer vindt. Elke keer ben ik weer verbaast over welke prachtige vorm ze weer tovert uit haar collectie. En het is besmettelijk gebleken. Langzaam maar zeker breidt ook mijn eigen voorraad zich uit.
Toch is kiezen niet altijd eenvoudig. Er is iets magisch aan de zoektocht naar de perfecte vorm voor dat ene recept. Een smeuïge cake vraagt om een andere vorm dan een luchtige biscuit of een stevige broodtaart. En dan heb je nog de vormen die vooral bedoeld zijn om indruk te maken: met mooie randen, figuren of reliëfs. Die staan dan ineens te pronken op tafel zonder dat je er iets extra’s aan hoeft toe te voegen.
Wat ik heb geleerd door de jaren heen, is dat de juiste bakvorm niet alleen invloed heeft op het uiterlijk, maar ook echt op de smaak en de structuur. Een goede warmteverdeling maakt dat de binnenkant precies goed gaart, terwijl de buitenkant goudbruin en krokant wordt. En niets zo frustrerend als een cake die perfect gerezen is, maar vervolgens niet uit de vorm wil komen. Daarom kies ik tegenwoordig bewust. Niet alleen op gevoel, maar ook op kwaliteit.
Toch blijft het soms een kwestie van proberen. Sommige vormen gebruik ik maar één keer per jaar, andere komen maandelijks uit de kast. Maar allemaal hebben ze een eigen verhaal, een herinnering, een recept dat ermee verbonden is. Soms is dat een zondagmiddag met een kop thee en zelfgebakken cake. Soms een verjaardag met een taart die bijna te mooi was om aan te snijden.
Het leuke aan bakken is dat je mag spelen. Met smaken, met recepten, met vormen. Er is geen goed of fout, alleen wat bij jou past. Of je nu één trouwe bakvorm hebt of, net als ik, langzaam aan een verzameling werkt: laat je vooral leiden door wat je graag maakt en voor wie. Want uiteindelijk is dat toch waar bakken om draait. Iets moois en lekkers maken, voor jezelf of een ander.
En geloof me, voor je het weet, betrap je jezelf erop dat je nét die ene bakvorm toevoegt aan je collectie… gewoon, omdat hij zo mooi is.
